تراکم خاک تابع دو عامل می باشد:1- خصوصیات ذاتی خاک از قبیل درصد رس، مواد آلی خاک، ساختمان خاک، شوری و سدیمی و تناوب تر و خشک شدن. 2- نیروی مکانیکی وارده به خاک.

از محصولات مهر اذین کود می توانید جهت رسیدن به این دو هدف استفاده کنید

خصوصیات ذاتی خاک

شاخص تراکم پذیری با افزایش رس تا حدود 50 درصد افزایش می یابد. به علاوه خاک های رسی قابلیت تراکم زیادتری دارند، در صورتی که خاک های شنی تراکم پذیری کمتری دارند.علاوه بر درصد رس، درصد و نوع ماده آلی نیز بر تراکم پذیری خاک ها اثر می گذارد. ماده ی آلی به اشکال مختلفی در کاهش تراکم پذیری خاک ها تاثیر دارد از جمله:

الاستیسیته زیاد ماده ی آلی، جرم مخصوص ظاهری کم، ایجاد نیروی پیوندی بین ذرات درون خاکدانه ها، بار الکتریکی و اثر ماده ی آلی بر اصطکاک بین ذرات خاک (برزگر 1377). ماده آلی باعث افزایش Relaxtion ratio(R) می شود، که R  عبارت است از نسبت جرم مخصوص ظاهری خاک تحت تنش به جرم مخصوص ظاهری خاک در حالتی که تحت تنش نیست. جرم مخصوص ظاهری مواد آلی کم و بین 02/0 تا 98/0 گرم بر سانتی متر مکعب می باشد.  ماده آلی مایع می تواند پایداری خاکدانه ها را افزایش دهد.

همبلین (1987) خاک های با بافت مختلف و درصد مواد آلی متفاوت را تحت آزمایش پروکتور متراکم نمود و نشان داد که با افزایش درصد ماده آلی، تراکم پذیری خاکها کاهش می یابد. برزگر و همکاران (2000) نشان دادند که رطوبت مناسب جهت حداکثر تراکم نیز نسبت به حالتی که ماده ی آلی کم است بیشتر می باشد.

علیرغم تحقیقات بسیار زیادی که در ارتباط با اثرات شوری و سدیمی بر نفوذ پذیری آب در خاک، ضریب آبگذری و ساختمان خاک صورت گرفته است، تحقیقات انجام گرفته در مورد اثرات شوری و سدیمی بر تراکم پذیری خاکها بسیار کم می باشد. با افزایش سدیم تبادلی به علت تخریب خصوصیات فیزیکی خاک ها انتظار بر این است، که تراکم پذیری خاک ها افزایش یابد. برزگر و همکاران ( 1996 ) نسبت نرم شدگی را برای مطالعه ی مقاومت کششی خاک ها پس از تر و خشک شدن با استفاده از محلول های با شوری و قلیائیت مختلف به کار بردند. نسبت نرم شدگی عبارتست از نسبت مقاومت کششی خاک ها بعد از تر و خشک شدن به مقاومت کششی خاک ها قبل از تر و خشک شدن (دکستر 1988).مقدار نرم شدگی برابر 1 در واقع نشان دهنده ی عدم نرم شدگی خاک ها در اثر تر و خشک شدن می باشد. برزگر و همکاران نشان دادند که با افزایش شوری خاک، نرم شدگی خاکها افزایش یافته ولی افزایش درصد سدیم تبادلی باعث پر شدن درز و شکاف بوجود آمده در اثر تر و خشک شدن خاک ها می شود. به علاوه (برزگر و همکاران 1997) نشان دادند که ماده ی آلی همانند خاک های غیر سدیمی می تواند تا درصد سدیم تبادلی برابر 26 باعث افزایش پایداری ساختمان خاک و در نتیجه کاهش تراکم پذیری خاک ها شوند.

نیروهای مکانیکی وارده به خاک (اثر تردد ماشین آلات)

سه عامل وزن، سرعت و تعداد تردد ماشین آلات بر تراکم خاک اثر می گذارد. با افزایش سرعت ماشین آلات مقدار افزایش در جرم مخصوص ظاهری و همین طور عمق تراکم کاهش می یابد.

معمولا بار دوم حرکت ماشین آلات در مقایسه با بار اول حرکت آنها باعث تراکم کمتر می شود. ولی باید دانست که بسته به مقاومت اولیه خاک و توزیع مقاومت خاک با عمق خاک این ایده پذیرفته شده ممکن است، صحیح نباشد.خاک تازه شخم خورده یا سست از قانون یاد شده پیروی می کند ولی در خاک با مقاومت بالا تفاوت بین تراکم خاک پس از بار اول و بارهای بعدی تردد ماشین آلات ناچیز می باشد (برزگر 1380).

 لجنگراس (1977) اثر تردد ماشین آلات را بر تراکم پذیری هشت خاک مورد مطالعه قرار داد؛ سه بار و در بعضی موارد تا 18 بار تردد ماشین آلات باعث افزایش تراکم خاک ها شد. سطح تماس تایر ماشین آلات نیز در تراکم پذیری خاک ها موثر است. به همین دلیل برای بدست آوردن انرژی مکانیکی وارده توسط ماشین آلات، علاوه بر وزن و تعداد تردد ماشین آلات باید سطح تماس چرخ ها را در نظر گرفت (رگاون و همکاران 1976). با افزایش سطح تماس چرخها، تراکم کاهش پیدا خواهد کرد؛ زیرا تنش حاصل از وزن بر سطح بیشتری از خاک توزیع می شود. به همین دلیل استفاده از چرخ های پهن تر و یا چرخ های جفت بر کاربرد چرخ های با سطح تماس کم ترجیح داده می شود. وزن ماشین آلات قاعدتا در تراکم خاک تاثیر به سزایی خواهد داشت.